„A życie płynie jak rzeka...” - Piotr Dmitrzak.
Drogi Czytelniku... Zapraszam na nietypową recenzję, bo tomiku poezji... Oczekiwanie? Obecne. Milczenie? Jest. Kwiaty? Oczywiście. Brzydota? Jak najbardziej. Cierpliwość? Będzie. Przyjaźń? Cóż... Cuda? Tak. Nostalgia? Pewnie. Ekstaza? Jasne. Euforia? Koniecznie. Kłamstwo? Niestety. Lekcja? Bardzo potrzebna. Demony? Znajdą się. Przemijanie? Uhum... Między innymi właśnie to serwuje nam Piotr Dmitrzak w swoim zbiorze poezji pod tytułem „A życie płynie jak rzeka...”. Jaki osiągnął efekt? By poznać odpowiedź na to pytanie, jak zawsze odsyłam do lektury, książki oczywiście. Na pewno zastanawiacie się jakie są moje odczucia po lekturze. Już odpowiadam. Po pierwsze, pomysł. Sama koncepcja jest ciekawa i bardzo mi się podobała. Nie mogę mówić o najlepszych czy najgorszych wersach, ponieważ tu podobało mi się wszystko. Po drugie, fabuła. Nie chcę nikomu zdradzać tu szczegółów, jednak powiem, że o prawdziwym rollercoasterze nie może być mowy, przynajmniej dla mnie, powodem jest to, że ...