„Obrazy odwiecznej pogoni za ptakiem” - Magdalena Urbanek-Bańska.
Drogi Czytelniku... Zapraszam na następną nietypową recenzję, bo kolejnego tomiku poezji... Oczekiwanie? Obecne. Milczenie? Jest. Kwiaty? Oczywiście. Brzydota, piękno? Jak najbardziej. Cierpliwość? Będzie. Przyjaźń? Cóż... Cuda? Tak. Nostalgia? Pewnie. Ekstaza? Jasne. Euforia? Koniecznie. Kłamstwo? Niestety. Lekcja? Bardzo potrzebna. Nieprzewidywalność? Znajdzie się. Przemijanie? Uhum... Skrajności? Jasne. Między innymi właśnie to serwuje nam Magdalena Urbanek-Bańska w swoim zbiorze poezji pod tytułem „Obrazy odwiecznej pogoni za ptakiem”. Jaki osiągnęła efekt? By poznać odpowiedź na to pytanie, jak zawsze odsyłam do lektury, książki oczywiście. Na pewno zastanawiacie się jakie są moje odczucia po lekturze. Już odpowiadam. Po pierwsze, pomysł. Sama koncepcja jest bardzo ciekawa i bardzo mi się podobała. Nie mogę mówić o najlepszych czy najgorszych wersach, ponieważ tu podobało mi się prawie wszystko, choć, wróć, chcę wyszczególnić wiersze ZAPADAM W SEN oraz GDYBYM SPOTKAŁA CIĘ D...